Opmerking: Het stadhuis van Mainz is momenteel in renovatie. In november 2019 zijn de gevestigde kantoren verhuisd.
In de volksmond wordt het grappend "Fuchsbau" genoemd (in aansluiting op de destijds ambtsbekleidende burgemeester Jockel Fuchs) of "ambtenarengevangenis": het stadhuis van Mainz is zonder twijfel een karakteristiek gebouw met een eigen vormtaal. Eerder was Mainz vijf eeuwen zonder stadhuis - totdat de stadsraad van Mainz in 1968 het gerenommeerde Deense bureau Jacobsen en Weitling de opdracht gaf voor de nieuwbouw. "Wij geloven, (...) een plek van hoge waarde te hebben gecreëerd, die publiek belang en misschien ook discussie zal wekken. Een voor- en tegenstand zou al een positief teken zijn, want een huis waarover men niet praat, is meestal niet de moeite waard om over te spreken." - zo de hoop en wensen van een van de architecten van het stadhuis van Mainz, Otto Weitling, in januari 1974.
Wat in de bouwdocumentatie naar aanleiding van de opening van het stadhuis werd geformuleerd, geldt tot op de dag van vandaag.
700 jaar na de bouw van het eerste stadhuis van Mainz in de middeleeuwen gaf de stadsraad van Mainz na een Europese wedstrijd het gerenommeerde Deense bureau Jacobsen en Weitling de opdracht voor de plannen van de nieuwbouw. Eerder was Mainz 500 jaar "stadhuisloos". Dat moest nu veranderen: de bouw zou worden gerealiseerd op de Halleplatz, het huidige Jockel-Fuchs-Platz. Op 21 juli 1972 vierden de toenmalige burgemeester Jockel Fuchs en de bouwers het eerste paalfeest. Op oudejaarsdag 1973 werd het gebouw in gebruik genomen met een raadsvergadering.
Al de volgende dag veroverden de narrevrienden het Rathausplatz en in de daaropvolgende feestweek bestormden 50.000 Mainzers hun nieuwe stadhuis.
Talrijke eregasten uit de partnersteden, de toenmalige minister-president van Rijnland-Palts, Helmut Kohl, de burgemeester van Wiesbaden Rudi Schmitt en als kroon op het werk bondskanselier Gustav Heinemann vereerden het nieuwe huis met hun bezoek. 600 medewerkers betrokken hun kantoren. De architect Arne Jacobsen kon deze inname van het gebouw niet meemaken. Hij was al in 1971 overleden. In 2002, het jaar van zijn 100e verjaardag, ontving het stadhuis talrijke verzoeken om leenmeubilair uit zijn collecties voor designexposities wereldwijd.
