De Disibodenberg, om vervolgens niet ver dan vandaan op de Rupertsberg
een eigen klooster op te richten.
„Dit klooster is niet gesticht door een keizer of een bisschop, of door een
van de machtigen of rijken der aarde, maar door een arme, teruggetrokken,
zwakke vrouw. In de korte tijd van 27 jaren heeft dit klooster zich
zowel naar de geest als wat betreft het gebouw, sterk ontwikkeld, en
dit zo dat het wel gedaan is – met een gebouw dat niet om te pronken
maar statig en ruim is, zoals het behoort te zijn voor nonnen, mede
omdat er door alle werkruimten een waterleiding loopt“, aldus Guibert
van Gembloux in 1177.
In de krap dertig jaar die zij doorbracht op de Rupertsberg schreef ze
haar belangrijkste werken. In de Dertigjarige Oorlog werd het klooster
vrijwel geheel verwoest. Van de kloosterkerk bleven alleen de zes pijlers
van de zuidelijke wand van het middenschip behouden, en die zijn
nog steeds te bezichtigen. Bijna vier eeuwen later kunnen bezoekers
zich nu terugwanen in de tijd dat deze befaamde vrouw leefde – op de
plek waar het allemaal gebeurde.
Treed binnen – de illusie is perfect, alsof je werkelijk het klooster
binnengaat. Neem de „lift naar het verleden“ en dwaal virtueel
door het klooster.
