Wijnpers

De wijnpers, van Latijn calcare = vertrappelen, stampen (van de druiven: vroeger met blote voeten - verboden door Karel de Grote - later met de perslaarzen). De wijnpers scheidde de most (vloeibaar sap van de druif) van het afvallen (vaste componenten van de puree, de geplette druiven "opgestapeld" op de wijnpers) en liet deze in de kleine wijnkelder stromen. De massieve bomenpers gemaakt van eiken balken uit het oude Griekenland bepaalde eeuwenlang het uiterlijk van de pershuizen. Daarna volgde de schroef- of spilpers, rond 1900 de hydraulische pers en sinds de jaren 60 de elektrisch bediende horizontale pers met constant verfijnde techniek en volautomatische aansturing van de werkprocessen. Historische wijnpersen en hun werkwijze zijn te zien in het Duitse Wijnmuseum in Oppenheim, evenals in enkele wijnmakerijen en plaatsen in de wijndorpen.